Czym jest klasa ekspozycji betonu według normy PN-EN 206:2014-04

Aby projektowany obiekt budowlany spełniał swoją funkcję, a także był bezpieczny w użytkowaniu, powinien móc przenosić dane obciążenie, ale i również charakteryzować się odpowiednią trwałością. Beton konstrukcyjny jako wyrób budowlany podatny jest na wiele rodzajów czynników o charakterze fizycznym (np. ścieranie) oraz chemicznym (np. karbonatyzacja). Na etapie projektowania mieszanki betonowej należy więc wziąć pod uwagę jej wpływ na gotowy wyrób i odpowiednio dostosować recepturę do wymagań środowiskowych. A zatem, klasa ekspozycji betonu według normy PN-EN 206:2014-04 dotyczy warunków środowiskowych w jakich budowany będzie obiekt budowlany. Im wyższa klasa ekspozycji tym warunki otoczenia obiektu budowlanego mniej sprzyjające.

Podział klas ekspozycji:

Odpowiednie oddziaływania środowiska wpływające na beton zostały określone w normie PN-EN 206:2014-04 (wraz z uzupełnieniem PN-B-06265:2004) oraz podzielone na klasy, w zależności od charakteru zagrożenia oraz jego natężenia. Wyróżnione zostały następujące klasy ekspozycji betonu:

• X0 – gdy nie występuje zagrożenie negatywnego oddziaływania fizycznego oraz chemicznego na beton. Występuje najczęściej w betonach znajdujących się wewnątrz budynków o bardzo niskiej wilgotności powietrza.
• XC1-4 – gdy zbrojone elementy betonowe narażone są na korozję spowodowaną karbonatyzacją. Proces ten może wystąpić w sytuacji, gdy mają one kontakt z powietrzem i wilgocią, prowadzącej do reakcji chemicznej wewnątrz betonu. W efekcie dochodzi do rdzewienia stali zbrojeniowej.
• XD1-3 – gdy beton zbrojony lub zawierający inne elementy metalowe narażony jest na kontakt z wodą zawierającą chlorki, np. z soli odladzających. Chlorki te obniżają pH betonu co prowadzi do korozji stali zbrojeniowej oraz pośrednio powodują jego spękania. Na lądzie beton może być narażony na oddziaływanie chlorków z powietrza, basenów kąpielowych i z elementów mających kontakt z nawierzchniami drogowymi.
• XS1-3 – określa zagrożenie chlorkami pochodzącymi z wód morskich. Ich wpływ na beton jest identyczny jak w przypadku klas XD1-3, jednakże z racji ich pochodzenia, narażone na ich działanie są elementy budowli morskich oraz budowle zlokalizowane w pobliżu słonych zbiorników wodnych.
• XF1-3 – kiedy beton w stanie mokrym narażony jest na procesy zamrażania i rozmrażania. Najmniejsze zagrożenie występuje dla ścian pionowych, z uwagi na brak wody stojącej i postępującego nasiąkania. Konstrukcje takie jak drogi i mosty betonowe, narażone są w dużo większym stopniu. Dodatkowym czynnikiem zwiększającym destruktywne działania mrozu jest obecność soli odladzających.
• XA1-3 – kiedy beton narażony jest na agresję chemiczną wód gruntowych lub gruntów naturalnych. Mogą one charakteryzować się różnym stopniem agresji, w zależności od ilości i rodzaju związków chemicznych w nich zawartych. Najczęściej są to fundamenty, ściany oporowe lub elementy obiektów poniżej poziomu terenu.
• XM1-3 – kiedy beton narażony jest na ścieranie o różnej sile. Klasa ekspozycji nadawana posadzkom, nawierzchniom, podjazdom lub obiektom narażonym na działanie wody płynącej.

Podsumowując

Klasa ekspozycji betonu według normy PN-EN 206:2014-04 pełni niezwykle istotną rolę w procesie budowy obiektu budowlanego. Nieumiejętnie dobrana będzie miała bardzo duży wpływ na trwałość obiektu budowlanego i w sposób drastyczny może skrócić okres bezpiecznego użytkowania obiektu.

Nasze laboratorium doradza w zakresie doboru optymalnej klasy ekspozycji na etapie projektowania receptury zgodnie z przeznaczeniem obiektu oraz dodatkowymi wymaganiami dla obiektu postawionymi przez zamawiającego. Zapraszamy do współpracy!